Van vergaderen op locatie, naar digitaal vergaderen. Gaan we het nu echt doen? Of stoppen we er direct mee als het niet meer nodig is?
Het digitaal vergaderen is iets dat ik al een jaar of 7 niet alleen propageer, maar ook steevast iedere dinsdag ochtend van 9 tot 10 doe. Met ca 20 mensen overleggen we over de fiscale vaktechniek, de problematieken waar wij en onze klanten mee worden geconfronteerd. Fysiek is een dergelijke vergadering wekelijks niet te doen, omdat we door het hele land zitten. Digitaal is het appeltje eitje.
Cursussen niet op locatie maar digitaal
Inmiddels faciliteer ik ook cursussen die eerst op locatie plaats zouden vinden en nu verplaatst zijn naar het internet. Dat merk je wel. Normaal als je naar een cursus toe rijdt moet je rekening houden met files. Nu zijn er soms files op het internet. Je merkt dat het allemaal wat trager gaat, en soms raken mensen ineens de verbinding kwijt. Daarbij is het altijd weer de vraag waar het nu aan ligt, een los stekkertje, een storing ergens onderweg, of gewoon geen zin meer. Het grote voordeel is wel geen reistijd, je eigen koffie of thee en versnapering. Het enige wat mist is het sociale contact, ook al is het op 1,5 meter afstand.
2e Kamer gaat digitaal
Ook de 2e kamer gaat eindelijk digitaal vergaderen. Zie digitale Volkskrant 16 april. Opvallend daarbij is dat men kennelijk de boel volledig op slot wil hebben, en dat begrijp ik niet. Het merendeel van de vergaderingen hoort openbaar te zijn. Dat betekent overigens niet dat je mee mag vergaderen, maar wel dat je aanwezig mag zijn. Wel nu digitaal is dat veel eenvoudiger te realiseren dan fysiek. Mensen op een tribune kunnen rumoer maken, vergaderingen verstoren enz. Digitaal kan je iedere aanwezige bepaalde rechten geven. Dat betekent dat de één in beeld is, spreekrecht heeft, kan stemmen enz. en de ander alleen maar kan luisteren. Getuige het hiervoor genoemde verhaal maakt men of gebruik van een slechte toepassing, of – en dat denk ik eerder – maakt men slecht gebruik van een toepassing. Het geeft in ieder geval aan dat het voor onze politieke vergadertijgers en hun ondersteuning in Den Haag nog even wennen is.
Digitaal vergaderen blijft het?
Dankzij de crisis zie ik veel organisaties overstappen op digitaal vergaderen. Onlangs mocht ik de digitale bijeenkomst van de Register Belastingadviseurs Haarlem-Amsterdam faciliteren. Ook voor mij even spannend. Zo’n 55 mensen namen deel. Alles ging goed. Bij de evaluatie zat de vraag “Vind je een webinar een goed alternatief voor een cursus op locatie?” Bijna de helft antwoordde “Allebei goed”. een bemoedigend teken. Een enkeling gaf de voorkeur aan het digitaal vergaderen en de rest vond digitaal vergaderen een goed alternatief zolang het niet op locatie kon. Persoonlijk denk ik dat dit zeer bemoedigende cijfers zijn. Wat mist bij digitaal vergaderen is het sociale contact. Voor het overige zijn er alleen maar voordelen. En het is gewoon wennen. Is dat gebeurt, dan weet je niet beter. Voor echte verandering heb je altijd een “burning platform” nodig. De vraag is of deze crisis brandend genoeg is om het digitale vergaderen dat we nu doorvoeren, ook te laten beklijven in de toekomst.